11 nov. '07. We moeten er weer vroeg uit want we hebben 550km voor de boeg. We zien het landschap veranderen, van de droogte in Namibië naar het al een beetje groenere Botswana. Maar het nog 1 nachtje wachten voor we echt in Botswana verblijven. We slapen aan een rivier waar er een bordje hangt: Danger crocodiles... Mmmm... het begint al te kriebelen. Morgen gaan we vertrekken naar de Okavango Delta. Bushcamp, dus geen voorzieningen. De delta is een onderdeel van het Makgadikgadimeer. Deze rivier mondt uit in de kalahari woestijn en niet meer in de zee.
12 nov. '07. Na 16 dagen krijgen we 's nachts een onweer. Het heeft tijdens ons verblijf niet 1 keer geregend. Altijd even goed weer en best wat heet. Dat gaat alleen nog warmer worden want in de delta is het 45°. Onderweg is er niet veel te zien als we door Botswana rijden. Wat hutjes, koeien en boompjes. Het enige wat in de truck gebeurd is slapen, slapen en nog is slapen. Ander land, ander geld. Het geld hier heet Pula, dit omdat regen hier erg belangrijk is. We slapen tussen de krokodillen op een crocodile Farm. Sita Tunga Lodge. Vandaag stond er Maïsbrood op het menu. Meestal eten we erg westers, dit omdat er anders veel zieke vallen tijdens de reis. Deze keer kregen we dan toch iets lokaal. Gauw de tent in want morgen gaan we back to basic.
13 nov. '07. De truck die boven op de foto staat brengt ons naar het begin van de delta. Houten bootjes, Mokoro's genoemd nemen ons mee tussen het riet. het is toch eng, je weet niet wat er op je te wachten staat. Beestje vliegen rond men oren en als je weet dat we varen op routes die de dieren ook gebruiken... Maar we komen veilig aan. De roeiers van een mokoro heet een Pular. Als we dan onze tent hebben recht gezet. Gaan we zwemmen in de delta. Ben er nog niet helemaal mee eens want er zitten nijlpaarden en pythons. Het is er warm dus doen we toch maar. Het enige wat we hier kunnen doen is rusten. 45° is heet...in de schaduw...
Ik ga wat insecten fotograferen. Een mens moet iets doen. Als het dan wat afkoelt mogen we een wandeling maken. We komen Pumba het wrattenzwijn tegen, spijtig dan Timon er niet bij was.
Dag 19, woensdag 14 nov. '07 We gaan wandelen. Als ik voor we vertrokken wist wat er ging komen dan bleef ik thuis... om 6u. vertrekken we, de hitte moeten we voorblijven. Wandelen, wandelen en nog meer wandelen omdat onze gids buffelsporen had gezien. Mijn water was op en kreeg het warm, ondertussen was het al 2.5 uur verder. Alé daar staan ze dan. Ok het was indrukwekkend om zonder auto naar een van de big 5 te kijken. Maar Astridje wilde naar de tent. Als we dan eindelijk richting bushcamp vertrokken werd het erger en erger met mij. Uitdroging denk ik na 5 uur wandelen bereiken we ons tentje terug, het eerste dat ik deed was recht het water in. I was back alive! Dood was ik gegaan.
Maar als je dan in de middle of the delta pannenkoeken kunt eten is dat avontuur snel vergeten. Vicky had haar fles Amarula in de rugzak gestoken dus dat smaakte lekker. Een gezellige avond werd het aan het kampvuur om dan de volgende ochtend terug naar de beschaving te varen. Als je dat kunt noemen in Afrika. 15 nov. '07. Flip ging 's morgens naar de hippo's zoeken als je dan weet dat hij maar een paar meter van onze bushcamp zat, mag je er niet te veel over nadenken. Als je dan een paar dagen zo geleefd hebt was de surprise achteraf erg welkom, een blikje ijskoude cola. Ik drink normaal geen cola, maar op dat moment...
Als we dan aankomen aan de campsite, begint iedereen zich te douche en zijn kleding te wassen. Ook erg vervelend, dat is met de hand. Het is omdat het warm is dat het zo snel droogt, dat is dan een voordeel. Na dit Robinson gevoel zijn we wel zeker dat niemand zich voor dit programma gaat inschrijven.
We hebben een klein stukje van de delta gezeten. Omdat we er geen idee van hebben hoe groot die is, mogen als optie een vlucht maken. Ik zat recht in een documentaire. Die uitgestrekte vlaktes, kudde dieren... Alleen het vliegtuigje mocht je niet echt te nauw bekijken want dat was al erg oud.
We sluiten deze campsite af met een babbel aan de toog. Daar zat een beest op ons te wachten. Zo grote mot heb ik nog nooit gezien. We zijn een tof hoopje, we worden al echte vrienden. Dorien, Eric, Pieter, Claudia, Vicky en Kristof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten